Tom Clancy's Splinter Cell (2002)

Juist ! De Thief-games. Heb ik nooit echt gespeeld buiten het derde deel (dat iedereen wat minder vond), dat heb ik echt grijs gespeeld en vond ik GE-WELDIG. Dus die andere delen zullen welliswaar ook super zijn

Bedankt

1 van de beste spellen ooit voor mij. Natuurlijk hebben latere edities verbeteringen en toevoegingen aangebracht, maar dit zette een standaard neer voor stealth games die nog steeds als een huis staat.

De muziek is interactief met wat er gebeurt (achterdochtige of gealarmeerde bewakers veranderen de muziek), sfeervol en past erg goed. De stem van Michael Ironside is een gouden greep geweest.

Het blijft een ontzettend spannende game. Apart is dat je toch wel heel vaak met night vision zit te spelen wat het spel eigenlijk monotoon maakt qua kleuren, maar toch is het mooi. En anders dan Assassin's Creed kom je over het algemeen nooit weg met een aggressieve benadering, dan leg je het loodje. Stealth voor en stealth na en je geduld, vindingrijkheid en opmerkzaamheid worden immer danig op de proef gesteld. Heerlijk gewoon. Niet knallen, maar je hersens gebruiken, goed opletten en om je heen kijken. Er kwamen nog meer trucjes bij later maar dit eerste deel bevat ook al een flinke lading aan gadgets.

Mijn favoriete level is het CIA level, je moet inbreken bij je eigen mensen zonder de fifth freedom (mogen moorden). Het verhaal is bij Splinter Cell, ondanks Tom Clancy's stempel, nooit heel boeiend maar dat geeft niet. Dit speel je echt niet voor de cutscenes, maar voor steengoed ontworpen en uitdagende levels.

Net als de 3 vervolgen die erna kwamen heb ik deze al minstens 2x compleet uitgespeeld. Zeer herspeelbaar ook dus.

Pas weer uitgespeeld, voor de 3e keer denk ik. Blijft verslavend. Dit was de PS3 HD Remaster.

Ik haal er toch een halfje af en dat is vanwege een aantal fouten:
-vooral tijdsdruk wordt snel vervelend. Voordat je ook maar een idee hebt waar en wat je moet doen en boeh of bah kunt zeggen is het van "gvd Fisher wat doe je nu toch, waar bleef je nu, de missie is over";
-hier en daar werkt interactie met de omgeving niet soepel;
-soms echt te vaag waar je naar toe kunt, wat pointers op allerlei manieren zouden helpen;
-wall jumping...pfff wat een ramp;
-soms bugs...zo moest ik de missie in de Chinese ambassade overnieuw doen omdat een of andere pief niet op kwam dagen voor de retinal scan.

En ja de cutscenes zijn ook niet veel soeps maar daarvoor speel ik geen Splinter Cell.

Remake aangekondigd! Wordt gemaakt door Ubisoft Toronto (die ook Splinter Cell Blacklist maakten), gaat gebruik maken van de Snowdrop-engine. De game zal dus geen Open World Splinter Cell worden...Voor diegenen hier die op de Ubi-formule voor open werelden uitgekeken zijn is dat wss goed nieuws

Ik heb deze game jaren geleden al eens uitgespeeld, maar het is hoog tijd om deze serie eens te checken. De game komt uit 2002 maar zou zo uit 2012 kunnen komen. Het is echt indrukwekkend hoe diepgaand de gameplay is en hoe goed het er allemaal nog uitziet.

Ik heb nog nooit Hitman gespeeld dus ik kan niet vergelijken, maar ik heb geen andere game gespeeld waarbij het draait om stealth en actie gewoon vrijwel gegarandeerd tot de dood leidt. De stealth mechanics en de trucjes die je kan uithalen heb ik sindsdien eigenlijk nooit meer zo sterk terug gezien. Hele vette game. Alle andere stealth games geven toch vaak de mogelijkheid om te knallen. Hier ook, maar heel summier. Het is nooit echt een optie.

Net nog eens uitgespeeld na tig jaren. Dit was ook de ps3 remaster. Deze game is inmiddels bijna 23 jaar oud en nog steeds heb ik het idee dat deze game amper verouderd is in gameplay, de a.i. is op de dag van vandaag nog steeds retesterk. Het is ongelofelijk hoe spannend Splinter Cell nog steeds is na al die jaren, de muziek, de graphics (voor 2002 echt abnormaal sterk) ondanks dat dit de remaster was maar ik weet nog in 2002/2003 dat ik dit speelde als elfjarige en dit was grafisch toen echt top of the line op de ps2. Nu dus 23 jaar later en ik was echt veel al vergeten, toen had je nog van die magazines met walktroughs van Playstation en ook hier kwam ik zo vaak vast te zitten omdat ik een code voor een deur weer eens niet kon vinden, voor zulk soort dingen heb ik geen geduld dus de hele lijst met deurcodes heb ik er wel ff bij gepakt want dat zijn er nogal wat. Het geeft gewoon nog steeds een kick om gasten om te leggen door stealth te werk te gaan en het hele proces wat daarbij komt kijken om ze te verstoppen in schaduwen en daar zelf in te blijven zodat niet dat zenuwslopende deuntje continue afgaat. Na al die jaren krijg ik nog steeds een hartverzakking als die alarmen afgaan. Dat laatste is wel een dingetje trouwens; soms dan doe je echt helemaal niks en beweeg je alleen maar en dan is het alweer Lambert die je hoort van; waar ben je in godsnaam mee bezig Fisher, de missie is voorbij! Dit kan behoorlijk frustrerend zijn dat je echt denkt van gast houd je bek eens ff weetjewel. En daar komt het ook; deze game is soms echt frustrerend moeilijk. Soms heb je echt geen idee van hoe of wat of hoe je een gebied door moet zien te komen. Het is vooral geduld hebben en door vaak dood of af te gaan het gebied te leren kennen om er zo makkelijker doorheen te kunnen geraken. Het is niet zomaar wat doen in deze game. Het is goed nadenken, berekenen, bekijken, het is filosofie bijna, het is uitpiekeren in Splinter Cell van hoe ga ik hier in godsnaam langs zien te geraken. Gelukkig zijn er quiksaves en die heb ik ook veelal gebruikt. Minder sterk zijn de ingame cutscenes die er zelfs op de ps3 remaster er echt niet uitzien, die hadden ze ook wel mogen oppoetsen. Het zegt al genoeg dat ik weer zo erg heb genoten om weer eens een oude game te spelen dan dat ik een nieuwe game erbij pak, games waren voor mijn gevoel vroeger echt veel beter, of althans; misschien bepaalde genres want echt pure stealth games zoals Splinter Cell behoren steeds meer tot het verleden toe. De game stond nog niet in mijn top10, daar gaat hij nu wel in. En op naar Pandora Tommorow.