Super Mario Bros. (1985)

Absolute klassieker, doe ik vooral op de SNES heb gespeeld als onderdeel van Mario Allstars. Is nog een mooi verhaal; mijn moeder was gek op games, dus kocht ze een NES met SMB3. Ik speelde zo vaak dat mijn cijfers drastisch zakten in groep 4 van de basisschool, niet in de laatste plaats omdat we onze NES hadden laten ombouwen waardoor er zo'n 200 NES-achtige spellen opstonden die zonder Cartridge gespeeld konden worden.

Enfin, toen kwam Mario Allstars uit voor de SNES, mijn moeder vond het zo unfair dat het alleen voor de SNES was en niet voor de NES dat ze de NES verkocht (vond ik destijds heel erg, want ik speelde graag die mod-spellen van de chip) en een SNES kocht met Super Mario World en Mario Allstars. Achteraf was ik er wel blij mee, want ik heb het echt stuk gespeeld, en was zelfs (uiteraard) beter dan mijn moeder. Ik kan me wel herinneren dat vooral wereld 8 echt lastig was, maar ik heb em geloof ik wel uitgespeeld, dat is me bij SMB3 nooit gelukt.

Ik had wel mazzel dat mijn moeder zo graag gamede, want zo had ik altijd de nieuwe spelletjes, zoals Super Mario World 2, Tetris en Dr. Mario, Donkey Kong 1,2 en 3, etc, etc, zonder dat het me een cent kostte! 180 piek was een hoop geld en met 5 piek zakgeld per week moet je wel heel lang sparen...

De SNES staat nu weg te stoffen bij mijn moeder op de zolder, zelfs zij speelt er nauwelijks meer op, ze speelt nu liever puzzelspelletjes op de PC. De Playstation die ik later kocht heeft haar nooit kunnen bekoren, daar is ze te oldschool voor, maar wie kan er nou zeggen dat ie door zijn moeder aan het gamen is geraakt?

Binnenkort maar weer eens de emulator en PSX uit de kast pakken

Mooi verhaal harm1985.

Wereld 8 is inderdaad erg lastig. Omdat er anders dan SMB3 en SMW geen mogelijkheid is de power ups te bewaren breng je veel levels als kleine Mario door. Gisteren speelde ik dit met m'n broer weer eens uit. Mario en Luigi maken in tegenstelling tot The Lost Levels (over moeilijke Mario games gesproken) exact dezelfde moves.

Best classic game ever

5.0

5.0 *

Lang.. lang geleden speelde ik deze game grijs. Helaas heb ik de NES niet meer, maar gelukkig is de New Super Mario Bros op Wii ook erg goed, en een goede vervanger. Uiteraard blijft deze, door nostalgie overladen, game een klassieker. Een doorbraak in de gamewereld toendertijd.

Ik had deze overigens i.c.m. Duckhunt.. imagine that.

Haha. Leuk verhaal. Ik wou dat een van mijn ouders gamede

dat ze 25 jaar geleden al zulke games maakten, volgens mijn is deze game moeilijker dan new super mario bros

Dat denk ik met enige zekerheid ook.

ja, als je filmpjes op youtube ziet zijn er van die mensen die echt vaak af gaan, dat is best grappig

Indardaad! Zo spectaculair mogelijk!

Gisteravond heb ik dit spel weer eens uitgespeeld. Jarenlang was dit spel het model voor een 2D platformer en niet geheel onterecht. Het spel speelt geweldig soepel en heeft een leuk leveldesign waar de moeilijkheidsgraad geleidelijk opgebouwd wordt. Voor Nes-standaarden heeft dit spel prima graphics. Enige nadeel aan dit spel vind ik de eentonige bossfights(tegen bowser).

ja wie is er niet mee groot geworden.

deze leuke simpele game hoort gewoon in mn top 10.

gweldige geluidjes ook.

HARD op de NES!

inderdaad, zeker de latere levels willen nog wel eens pittig zijn. Dat vind ik ook leuk aan dit soort NES-spellen. Makkelijk op te pakken,maar vooral op het eind retemoeilijk om uit te spelen.

heb dit spel gisteravond gepeeld en het was nog steeds leuk! heb een avond ervan kunnen genieten, dit is een echte all time klassieker

Grootse en uitermate invloedrijke klassieker natuurlijk. Begin van een van de leukste game characters.

Hoewel al die jaren later wel ietwat gedateerd. En net iets te moeilijk tegen het eind.

Goed en leuk spelletje, maar meer is het ook niet. Kan best begrijpen dat dit ten tijde revolutionair is en zelfs nu speel ik het soms eens af en toe, maar een topper wordt dit in mijn ogen nooit.

Dit spel is voor mij als een vier uurtje. Ik heb het al tig keren uitgespeeld wat een enorm voordeel is want dat maakt platform games voor mij nog altijd een beetje verslavend. Af en toe speel ik deze nog eens. Gisteren heb ik hem weer gespeeld en mijn oordeel blijft staan. Ik heb de SNES versie gespeeld (op de ALL STARS collection). Zoals ik al zei is deze game voor mij als een vier uurtje. Iets klein en lekkers. Mario Bros is zo uit voor je het weet.

De game bestaat er telkens in om Mario van het begin- naar eindpunt te brengen. Dit concept is overbekend. Uiteraard verloopt dit niet zonder moeilijkheden. Ravijnen, schildpadden en andere vijanden willen ervoor zorgen dat je niet bij de grote King Koopa (alias Bowser) geraakt. Als je wordt aangeraakt door één van die monsters ben je oftewel een leven kwijt (ga je van grote naar kleine Mario) of als je kleine Mario bent verlies je het spel. Wat wel irritant is, is dat als je 5 levens kwijt bent weer moet beginnen aan de wereld waar je je in bevindt. Er zijn 8 werelden die elke 4 levels bevatten. Level 4 is steeds een groot kasteel waar je moet vechten tegen King Koopa. Het laatste kasteel in de laatste wereld brengt je toegang tot de prinses.

Mijn vriendin vindt dit leuk, maar kan helaas niet verder geraken als de tweede wereld. Ik kan begrijpen dat vele mensen dit frustrerend vinden. Voor een gamer die aan platforms gewend is, duurt dit spel helemaal niet zo lang. De eerste 4 werelden zijn simpel en de overige 3 zijn wat uitdagender. Vooral King Koopa vind ik niet gemakkelijk als je kleine Mario bent.

Voor je wat op weg te helpen zijn er wat extraatjes in de game verwikkelt. Zo word je groter van een paddenstoel (ga je dus niet direct doodt als je geraakt wordt) maar heb je ook een bloem en een ster. De bloem zorgt ervoor dat je vuurballen kan schieten, doch dit is geen extra upgrade. Als je geraakt wordt als vuur-Mario ga je weer terug naar kleine Mario (iets dat is verbetert in de volgende delen). De ster zorgt ervoor dat je een tijdje onverslaanbaar bent. Ook zitten er in de werelden warps en bonussen. Maar ik warps gebruik ik niet graag, ik speel graag alle levels.

Als je alles hebt voltooid krijg je te horen dat er nog wat extra levels zijn. Die zijn iets uitdagender dan de originele werelden. Leuk dat de makers dit extraatje erbij hebben gestoken.

Maar meer dan springen en van begin- naar eindpunt gaan is het dus niet. Variatie in levels is iets dat in de volgende mario games komt. Ok, er zijn wel graslevels, levels in het donker/sneeuw/water en grotlevels , maar toch komen er bepaalde aspecten terug. Vooral de kasteellevels bezorgen je vaak een déja-vu gevoel.

Al bij al een goede game die een mijlpaal is in de gamegeschiedenis. 3.5*

Eindelijk in de 3ds E-shop.

Op elk Nintendo systeem download ik hem altijd weer, wat een geld ik dus al heb uitgegeven aan Mario Bros

Props nintendo

Edit; en lvl 8-3 blijft frustrerend Zelfs 27 jaar na de release LOL

Jaaah met die hamermannetjes Geweldig :

Toen ik Mario voor het eerst zag was ik lamgeslagen.
Wat een mooie graphics had dit spel en toendertijd had ik nog nooit zoiets gezien. Ik wilde door dit spel de Nintendo hoe dan ook hebben.
Heb er toen maanden voor gespaard met m'n kratenwijk en toen uiteindelijk het NES pakket met Mario en Duckhunt kunnen kopen.
Dit was het begin van een jarenlange NES verslaving die duurde tot de Megadrive mijn interesse veroverde.
Maar Mario 1 was mijn absolute game ontmaagding.

The one that started it all!

Anno 2014 nog steeds een leuke game om te spelen, al is dit concept inmiddels zo geperfectioneerd dat deze variant wel heel kaal aanvoelt soms.

Ondanks dat een onvervalste klassieker!

Ik geef een hoge waardering puur uit nostalgie en voor de historische relevantie. Maar als je erover nadenkt inderdaad eigenlijk best skraal. Op zich was Mario 3 al een hele grote verbetering.

Maar ach, men moet ergens beginnen.

En dit zijn toch wel de spellekes waarmee het voor mij allemaal begon, zo aan het begin van mijn leven.

Ik kwam out en er stond een NES klaar, zo ongeveer.

Het begin van de NES, en meteen ook revolutionair op home console gebied. Het hele concept en het algehele plaatje maken dit 1 van de beste games ooit. Dit was mijn allereerste game (met Duck Hunt). Klassieker is een understatement.

Huh, jij hier ook al?

?

Mocht je mijn aanwezigheid bedoelen, al sinds 2007

Tjah ik speelde deze game rond 1994 toen ik ook al Super Mario Bros 3 heb gespeeld. Dan valt het toch wat tegen. Natuurlijk een klassieker, daarom evengoed een 3,5. Maar het nostalgische gevoel heb ik vooral bij Mario 3 en Super Mario World. Die beide van mij 4,5 tot 5* krijgen.

Leuk, maar ook een frustrerend spel. Als je 3 keer dood bent gebleven moet je volledig opnieuw beginnen.

Absolute klassieker. Grafisch maakt het niet zoveel indruk meer (we zijn teveel verwend op dat vlak) maar de geluidjes, de muziek en de gemiddelde moeilijkheid maken het tot een aangenaam spel. Het level concept met de muntjes en de verborgen areas werd daarna tientallen zoniet honderden keren overgedaan. Dit is een leuk spel, die met wat volhardendheid, prima uit te spelen is. Na bijna 25 jaar nog eens uit mijn ludotheek gehaald en is nog altijd even leuk spelen

Omdat ik zag dat ik niet op alle klassieke 2D Mario's van eind jaren 80, begin jaren 90 heb gestemd ben ik van plan ze allemaal (Mario Bros 1-3, Super Mario World 1-2) weer eens te spelen. Dit heb ik destijds in de early 90's wel gedaan maar je haalt alles snel door elkaar. En ik heb gelukkig toegang tot al deze games via mijn Switch Online abonnement, dus wat let je. En om het nog mooier te maken zit daar een replay-functie + een save functie in verwerkt. Misschien is het een beetje cheaten, maar op eigen kracht ga ik echt nooit meer heel ver komen in deze games, want ze zijn ze echt wel flink uitdagend dus dat je terug kan spoelen en je fout over kan doen is echt een ontzettend fijne verrijking. Want nogmaals, damn wat zijn dit soort games toch lastig met juist springen en alles en iedereen ontwijken.

Voor mij zijn denk ik drie games wel de meest invloedrijke games aller tijden, namelijk Pong, Tetris en deze Super Mario Bros. Ze staan voor alles waarvoor mensen zijn gaan gamen. Avontuur, spanning, tempo, creativiteit en originaliteit. Elke platformgame die na deze game uit 1985 is gemaakt werd langs de meetlat van deze classic gelegd qua beeld, geluid, gameplay en speelbaarheid. En terecht, want dit is en blijft fantastisch. Volgend jaar bestaat deze game gewoon alweer 40 jaar, pfff. Het heeft aan speelbaarheid nog niks ingeboet na al die jaren en ik denk dat World 1-1 vermoedelijk het meest gespeelde gamelevel aller tijden is. Er zijn acht werelden met elk vier levels, waarvan de laatste een confrontatie met Bowser is. Wel jammer dat je acht keer hetzelfde doet, namelijk achter hem komen en hem in de lava laten vallen. Maar ach, het blijft leuk. Opvallend genoeg vraagt de game bij de laatste twee werelden in het afsluitende level wel heel veel vindingrijkheid van je als je de weg naar Bowser op precies de manier moet bewandelen die Nintendo voor ogen had, anders kom je er gewoon niet en raakt de tijd op. World 7-4 is echt verschrikkelijk en zonder internet was het me denk ik niet gelukt hier voorbij te komen. Ik dacht dat je gewoon een hele lange weg moest afleggen, maar als je niet de juiste hoogtes neemt dan blijf je voor eeuwig in een loop. Denk dat destijds veel gamers zeer gefrustreerd afgehaakt zijn of de Nintendo spel-lijn die er destijds was hebben gebeld haha. Dat geldt ook voor de tegenstand in de laatste werelden, met die vliegende vissen en die hamer gooiende figuren die je echt constant raken. Het is dat ik een replay-functie had, maar hier kom je toch bijna niet door zeg. Het maakt de game ook wel weer charmant, NES en SNES games vroegen vaak het maximale van de gamer. En als ik eerlijk ben, Mario bestuurt soms wel wat stroef. Je lijkt een beetje door te glijden na een sprong soms, waardoor ik vaak genoeg nog in de diepte viel. Of ik ben er gewoon matig in, kan ook.

Ik heb ondanks wat frustraties erg genoten van een nieuwe speelbeurt. Misschien lijken de meeste werelden erg op elkaar, maar toch zijn er steeds nieuwigheden. De onderwaterlevels zijn erg tof en de muziek blijft legendarisch herkenbaar en gezellig. Tijdens het spelen van de game moest ik toch weer even aan mijn mooie kindertijd van toen denken, waar ik al vaak games speelde. Super Mario Bros. is dan ook gewoon pure nostalgie. Benieuwd hoeveel indruk de andere games komende tijd op me gaan maken.

4* voor de game + 0,5* bonus voor het sentiment: 4,5* blijft staan